ابعاد کابین آسانسور، ظرفیت و کاربری آن

از موارد دیگری که در این جدول به چشم می‌خورد، نوع آسانسورهای برانکاردبر و تخت‌بر می‌باشد.

در مبحث 15 ام مقررات ملی ساختمان تعاریفی برای یک سری از آسانسورها شرح داده شده است، که در موقعیت‌های کاربری مختلف باید از آنها استفاده گردد.
در اینجا به برخی از مهمترین آنها می‌پردازیم:

الف- آسانسورهای با قابلیت حمل صندلی چرخدار(ویلچر) باید این الزامات را داشته باشند:

1-حداقل ابعاد کابین 1400 در 1100 میلیمتر؛

2-حداقل عرض بازشو در کابین، 800 میلیمتر؛

3-مجهز به سیستم تراز مجدد باشد؛

4-مجهز به دکمه باز ماندن درب کابین برای مدت طولانی تر از زمان عادی بسته شدن در باشد.


ب- آسانسورهای با قابلیت حمل بیمار(برانکاردبر) باید این الزامات را داشته باشند:

1-حداقل ابعاد کابین 2100 در 1100 میلیمتر؛

2-حداقل عرض بازشو در کابین ، 900 میلیمتر؛

3-مجهز به سیستم تراز مجدد باشد؛

4-مجهز به دکمه باز ماندن درب کابین برای مدت طولانی تر از زمان عادی بسته شدن در باشد.


ج- آسانسورهای با قابلیت حمل تخت بیمار(تخت بر) باید این الزامات را داشته باشند:

1-حداقل ابعاد کابین 2400 در 1400 میلیمتر؛

2-حداقل عرض بازشو در کابین ، 900 میلیمتر؛و حداقل ارتفاع درب کابین ،2100 میلیمتر.

3-مجهز به سیستم تراز مجدد باشد؛

4-مجهز به دکمه باز ماندن درب کابین برای مدت طولانی تر از زمان عادی بسته شدن در باشد.

5-مجهز به سیستم کنترل سرعت ولتاژ و فرکانس متغیر (vvvf) باشد.

6-مجهز به سیستم برق اضطراری باشد به گونه ای که هنگام قطع برق، آسانسور را به نزدیکترین طبقه هدایت نماید.

نکته: در آسانسورهای تخت بر و برانکارد بر این امکان وجود دارد که عرض و عمق کابین و ابعاد بازشو درب کابین به گونه‌ای طراحی شود که برانکارد و یا تخت به صورت مورب داخل کابین شود و نتیجتا بتوان از عمق آن کاست.

هر کدام از آسانسورهای فوق موارد استفاده مخصوص به خود را در مبحث پانزدهم مقررات ملی ساختمان دارند، به عنوان مثال در کلیه ساختمان‌های با ارتفاع حرکتی آسانسور بیشتر از 21 متر باید حداقل یک عدد آسانسور برانکارد بر نصب کرد؛ ولی متاسفانه در حال حاضر هیچ ضرورت و ناظر اجرایی بر مقررات ملی ساختمان وجود ندارد.